Πόλεμος. Το απλό πέρασμα από το νου ότι μπορεί να υπάρχει μέλλον της ανθρώπινης ύπαρξης χωρίς παρουσία πόλεμου μας τοποθετεί συναισθηματικά τουλάχιστον, σε πεδίο ουτοπικής φαντασίωσης και κυνικής δυσπιστίας.
Ρητορική
Μια απατηλή ρητορική υπαγορεύει πόλεμο «στο όνομα της ειρήνης». Αλλά μάλλον πολεμάμε για χάρη του πολέμου του ίδιου· στο όνομα της αγάπης για τον πόλεμο. Προσπαθώντας να κατανοήσουμε την τρέλα της αγάπης για τον πόλεμο. Δεν μπορούμε να αποτρέψουμε τον πόλεμο ή να φέρουμε λογικά επιχειρήματα υπέρ της ειρήνης και του αφοπλισμό αν δεν ερωτευτούμε τον πόλεμο. Αν δεν μετατοπίσουμε τις φαντασιώσεις μας σε μια εμπόλεμη ψυχική συνθήκη δε θα νοηματοδοτήσουμε την έλξη της.
Ψυχολογική διάσταση
Ο πόλεμος διαθέτει επίσης μια ψυχολογική διάσταση. Η φιλοσοφία και η θεολογία, τα πεδία που θεωρητικά εισδύουν ιδιαιτέρως στο σκέπτεσθαι του είδους μας, μάλλον έχουν παραμελήσει αρκετά τη θεμελιώδη ουσία του πολέμου. Ο πόλεμος είναι πατέρας και βασιλιάς των πάντων, κατά την Ηρακλείτεια ρήση. Η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη αποκαλύπτεται ως πόλεμος. Σκεφτόμαστε με πολεμικούς όρους, αισθανόμαστε τον εαυτό μας σε πόλεμο με τον εαυτό μας κι ασύνειδα θεωρούμε ότι η αρπαγή, η εδαφική υπεράσπιση, η κατάκτηση και η ατέρμονη μάχη των αντιπάλων δυνάμεων είναι οι βασικοί κανόνες ύπαρξης. Παραδόξως, παρόλο που ο πόλεμος είναι μάλλον η «φυσιολογική» συνθήκη, είναι πιο έυκολο να αναμένουμε ή να ελπίζουμε στην παντοτινή κι αδιάκοπη ειρήνη.
Πόλεμος
Ο πόλεμος φαίνεται να έχει εκπέσει από το περιεχόμενο των ανώτερων στοχασμών. Τείνει να εξετάζεται αποσπασματικά από τους «ειδικούς» ή να περιορίζεται στον όρο «ιστορία» και στο υποκεφάλαιο αυτής τη «στρατιωτική ιστορία». Συνήθως στα χέρια μελετητών και δημοσιογράφων αφιερωμένων στην καταγραφή των γεγονότων . Πολλές φορές η μελέτη του πολέμου τοποθετείται έξω από το κυρίαρχο ρεύμα σκέψης, απομονωμένη σε ιδρύματα διαμόρφωσης πολιτικών και think tanks.
Ζωή
Αν θέλουμε να καταλαγιάσει η φρίκη του πολέμου, ώστε να συνεχιστεί η ζωή, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε και να φαντασιωθούμε. Το ανθρώπινο είδος είναι προνομιούχο όσον αφορά στην κατανόηση. Μόνο εμείς διαθέτουμε την ικανότητα και την οπτική για να κατανοήσουμε τα διλήμματα αυτού του πλανήτη. Ίσως γι ‘ αυτό είμαστε εδώ: για να προσπαθούμε να κατανοήσουμε φαινόμενα που δεν έχουν λόγο κι ανάγκη να κατανοήσουν τον εαυτό τους. Μπορεί ακόμη και να είναι ηθική η υποχρέωσή μας να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον πόλεμο. Ο πόλεμος απαιτεί ένα άλμα φαντασίωσης τόσο εξαιρετικό και μοναδικό όσο το ίδιο το φαινόμενο. Οι συνήθεις κατηγοριοποιήσεις μας δεν είναι αρκετές και μάλλον μειώνουν το νόημα του πολέμου προσπαθώντας να εξηγήσουν τις αιτίες του.