Ψυχή και Σώμα
Για να είναι η ψυχή σε θέση να συμβαδίζει με το σώμα και να βρίσκονται κατά το τέλος ενός ταξιδιού στον ίδιο χωροχρόνο, θα πρέπει αυτό να μην κινείται πιο γρήγορα από μια καμήλα. Ίσως οι Βεδουίνοι της Β. Αφρικής να μας δίνουν μια άλλη ερμηνεία του jet-lag, όμως από μια διαφορετική οπτική ίσως σηματοδοτούν τις αλλαγές που επιφέρει η σύγχρονη πολιτισμική-τεχνολογική συνθήκη στη διαδικασία της φυσικής επιλογής.
DNA
Το κύριο μέσο της ανθρώπινης εξέλιξης στο παρελθόν ήταν το DNA μας. Στις μέρες μας δε χρειάζεται να αναβαθμιστούμε γενετικά διότι διαθέτουμε και επιδαπέδια θέρμανση και πολύ αποτελεσματικά αντηλιακά. Επίσης για να διανύσουμε μεγάλες αποστάσεις δε χρειαζόμαστε περισσότερα ή δυνατότερα πόδια και χέρια, αλλά γρηγορότερα αυτοκίνητα και αεροπλάνα. Το μεγαλύτερο μέρος της φυσικής επιλογής σήμερα οφείλεται στην πολιτισμική αλλαγή, όχι στην περιβαλλοντική αλλαγή. Με την τεχνολογία που διαθέτουμε και με τη δυνατότητα άμεσης έκθεσης σε άπειρα περιβάλλοντα και πνευματικές προκλήσεις, δεν είναι δυνατόν να προσαρμόσουμε τα γονίδιά μας αρκετά γρήγορα ώστε να συμβαδίσουμε με την ψηφιακή πραγματικότητα. Για να συμβαδίζουμε με την τεχνολογική εξέλιξη, θα έπρεπε να εξελισσόμαστε γενετικά μερικές φορές το μήνα.
Γενετικός Κώδικας
Ο τρέχων αιώνας μπορεί να είναι αυτός που, ως είδος, θα καταφέρουμε να «αρπάξουμε» τον γενετικό κώδικα από τα «νύχια» της εξέλιξης και θα μάθουμε να «αναπρογραμματίζουμε» τον εαυτό μας. Έχουμε σχεδόν εξουδετερώσει τη δύναμη της φυσικής επιλογής με την σύγχρονη ιατρική και τις τεχνολογικές καινοτομίες. Οι γονείς μπορούν να επιλέξουν ποιο έμβρυο θα εμφυτευτεί. Οι ειδικοί χρησιμοποιούν εργαλεία επεξεργασίας γονιδίων για να δημιουργήσουν νέες μεταλλάξεις, ώστε οι γονείς να είναι σε θέση να σχεδιάσουν τα δικά τους μωρά όσον αφορά το φύλο, το χρώμα των μαλλιών ή των ματιών.
Είμαστε σε θέση να χρησιμοποιούμε τις μηχανές που έχουμε δημιουργήσει για να προχωρήσουμε την εξέλιξη μας στο επόμενο βήμα. Ο Ray Kurzweil λέει ότι «Χάρη στο Human Genome Project, οι γιατροί μαθαίνουν πώς να αναπρογραμματίσουν το «παρωχημένο λογισμικό» των σωμάτων μας», και προβλέπει, πριν περίπου δέκα χρόνια, ότι «Στη δεκαετία του 2040, οι άνθρωποι θα αναπτύξουν τα μέσα για να δημιουργούν άμεσα νέα μέλη του σώματός τους, είτε βιολογικά είτε μη βιολογικά».
Εγκέφαλος
Ίσως τελικά, δεν θα είμαστε σε θέση να διαχωρίζουμε και να αντιλαμβανόμαστε το λογισμικό μας από τους βιολογικούς μας εγκεφάλους. Θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε κάτι που λειτουργεί σαν ένας εγκέφαλος. Αλλά ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί μεμονωμένα. Είμαστε ανθρώπινοι λόγω των κοινωνικών μας συνθηκών και του τρόπου αλληλεπίδρασης μεταξύ μας. Βλέπουμε τους εαυτούς μας μέσα από τα μάτια των άλλων ανθρώπων και αυτό αλλάζει τη συμπεριφορά μας. Ίσως είναι αρκετά πιο δύσκολο για να μπορέσουμε να το επαναλάβουμε με την τεχνολογία.
Το παράδοξο του Θησέα
Ένα από τα φιλοσοφικά ερωτήματα που απασχόλησε τον Ηράκλειτο, το Σωκράτη, τον Πλάτωνα αλλά και σύγχρονους φιλοσόφους όπως ο Thomas Hobbes και ο John Locke, είναι αυτό που ανέδειξε περισσότερο ο Πλούταρχος βασισμένος στον παρακάτω μύθο:
«Το πλοίο με το οποίο ο Θησέας και οι νέοι της Αθήνας επέστρεψαν από την Κρήτη (όπου αντιμετώπισαν το Μινώταυρο) είχε τριάντα κουπιά, και διατηρήθηκε από τους Αθηναίους μέχρι την εποχή του Δημητρίου του Φαληρέως(κυβέρνησε το διάστημα 317-307 π.Χ.), όταν και αντικαταστάθηκαν τα παλιά ξύλα που σάπισαν με καινούρια. Από τότε οι φιλόσοφοι άρχισαν να διαφωνούν σχετικά με την υπόσταση του αντικειμένου. Η μία πλευρά, υποστήριζε ότι το πλοίο παρέμενε το ίδιο ενώ η άλλη ότι δεν είναι το ίδιο.»
Αργότερα το θέμα επεκτάθηκε ακόμη περισσότερο από τον Thomas Hobbes, που έθεσε ένα νέο προβληματισμό, αναρωτώμενος «Τί θα γινόταν αν μετά την αντικατάσταση όλα τα παλιά κομμάτια συγκεντρώνονταν και επανατοποθετούνταν ώστε να δημιουργήσουν ένα δεύτερο πλοίο; Ποιο από τα δύο πλοία θα ήταν αυτό του Θησέα;».
Ψευδαίσθηση – Το Κρίσιμο Στοιχείο
Μια προσέγγιση της υποκειμενικής απάντησης μπορεί να γίνει με την έννοια του κρίσιμου στοιχείου. Όσο αυτό δεν αντικαθίσταται, το αντικείμενο παραμένει το ίδιο, αν αντικατασταθεί τότε το αντικείμενο αλλάζει.
Η συνείδηση βρίσκεται πέρα από την εγκεφαλική δραστηριότητα επειδή ο εγκέφαλος δεν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του μέσω αντιληπτικών διαδικασιών. Δε μπορεί να καταλάβει τον εαυτό του μέσα από έννοιες. Δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το ασυνείδητο. Πόσο μάλλον να το καταγράψουμε, ακόμα ίσως, σε κώδικα λογισμικού, ώστε να υπάρχουμε ως τεχνητή νοημοσύνη. Διαθέτοντας και συνειδητό και ασυνείδητο.
Αναφέρομαι κυρίως σε αυτήν την αίσθηση του εαυτού μας που αποκτά μια σχεδόν ψευδαισθητική διάσταση. Αναφέρομαι στην αντίληψη του Εαυτού, του Άλλου ή και του κόσμου ολόκληρου μέσα από αυτήν την «ψευδαισθητική» αντίληψη του εαυτού.
Υπάρχει περίπτωση η κατάτμηση αυτής της ψευδαίσθησης να αποτελέσει την απαρχή της ελευθερίας μας;