Ο μισογυνισμός κι ο σεξισμός δεν αφορούν σε κάποιο σπάνιο είδος ψυχολογικής παρέκκλισης ή ψυχοπαθολογικής έκφρασης. Είναι «μια συστημική πτυχή των σχέσεων εξουσίας στο κοινωνικό επιπεδο». Ειδικότερα στα κοινωνικά περιβάλλοντα που διέπονται από πατριαρχικές νόρμες, (Manne 2017). Ο μισογυνισμός κυριώτατα αποτελεί ίδιον των κοινωνικών συστημάτων ή των κοινωνικών συνθηκών συνολικά, στις οποίες οι γυναίκες τείνουν να αντιμετωπίζουν διαφόρων τύπων επιθετικότητα, ακριβώς επειδή είναι γυναίκες που ζουν σε κόσμο ανδρών -πατριαρχικό.
Πρότυπα
Στο πλαίσιο αυτό θεωρείται ότι δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα των ανδρών. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ενώ η πατριαρχική ιδεολογία απαιτεί από όλους ή τους περισσότερους άνδρες να «κυριαρχούν σε ορισμένες γυναίκες ή στις γυναίκες -προκειμένου να συμμορφωθούν με το γενικό κανονιστικό κοινωνικό όραμα»- γενικά, δεν απαιτεί επιθετικότητα απέναντι σε γυναίκες υποταγμένες στην εν λόγω κοινωνική νόρμα. Απέναντι δηλαδή σε αυτές που «ξέρουν τη θέση τους».
Μισογυνισμός
Ο μισογυνισμός, παράλληλα με την παρουσία εχθρικότητας, λειτουργεί καταπιεστικά και καταναγκαστικά. Η καταναγκαστική πτυχή του μπορεί να είναι καταφανής ή μπορεί να παραμένει σιωπηρή. Ο μισογυνισμός συμπληρώνεται, προκειμένου να διαιωνίζεται, από τον σεξισμό· λειτουργούν συμβιωτικά. Ο σεξισμός συχνά ισοπεδώνει τις διαφορές των φύλων και τις κάνει να φαίνονται αναπόφευκτες, προκειμένου να δικαιολογήσει την τρέχουσα δυναμική των κοινωνικών και ίσως και διαπροσωπικών σχέσεων. Ή ακόμη και να πείθει αυτούς που προσπαθούν να αντισταθούν ότι πολεμούν μια μάχη χαμένη. Μέσω του σεξισμού υποθέσεις, πεποιθήσεις, θεωρίες, στερεότυπα κι ευρύτερες πολιτιστικές αφηγήσεις που αντιπροσωπεύουν τους άνδρες και τις γυναίκες ως σημαντικά διαφορετικούς φαίνονται φυσιολογικές και λογικές –στο πλαίσιο πάντα μιας πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας.
Σεξισμός
Εάν ο μισογυνισμός καταπιέζει κι εξαναγκάζει, ο σεξισμός εννοιολογικά διαφοροποιείται· δεν εξαναγκάζει· ίσως δεν αφήνει να εννοηθεί ούτε η επιθετικότητα. Η «αξιοποίησή» του όμως στην «υπηρεσία» του μισογυνισμού τον μετασχηματίζει. Ο σεξισμός χαρακτηρίζεται από το ότι παρέχει τους λόγους στους άνδρες για να πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι από τις γυναίκες. Εξιδανικεύει αυτού του είδους την ιεραρχική διάκριση για την υποστήριξη μιας πατριαρχικής τάξης φύλου. Δεν εξαναγκάζει και εκ πρώτης όψης, εάν δε συνδυαστεί με το μισογυνισμό μπορεί να μη διαθέται επιθετική συνιστώσα, αφού το αρσενικό κοινωνικό πρότυπο δεν απειλείται.
Ιδεολογία
Εάν προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε θα λέγαμε ότι η σεξιστική ιδεολογία τείνει στο να μεροληπτεί και να εξάρει τους άνδρες εις βάρος των γυναικών, ενώ ο μισογυνισμός τυπικά χωρίζει τις γυναίκες σε «κακές» και «καλές»· τιμωρώντας τις πρώτες. Μια τάξη «κακών» γυναικών που συνυπάρχει με τις «γυναίκες-σύμβολα»· τις γυναίκες της ηθικής ανωτερότητας, τις αμέμπτου ηθικής, της αμιγούς καλοσύνης και της δικαιοσύνης. Οι οποίες φυσικά αξίζουν την αμέριστη αγάπη και υποστήριξη των ανδρών.
Βία
Έτσι μπορούμρε να κατανοήσουμε τη βία κατά των γυναικών. Ο βιασμός έχει δύο στόχους: «τα κακά κορίτσια» και «τα καλά κορίτσια»· εκείνα που είναι αναλώσιμα («άχρηστες γυναίκες») και εκείνα που πρέπει να λάβουν το μύνημα του «Δες τί θα πάθεις αν δεν κάνεις αυτό που σου λέμε…»,Card 1991.
Ομάδα
Ο σεξισμός προσπαθεί να δικαιολογήσει την υποταγή των γυναικών ως ομάδα, στην ομάδα των ανδρών. Το κάνει δε με την επιτακτική συμπεριφορά μέσω της ανάπτυξης στερεοτύπων και πολιτιστικών αφηγήσεων, με την κοινωνική πιστοποίηση των διαφορών των φύλων κ.ο.κ. Ο μισογυνισμός επιτίθεται και εξαναγκάζει· συνήθως μόνο προς το υποσύνολο των γυναικών που θεωρούνται «κακές».