Στο συγκεκριμένο έργο του ο Réné Magritte αμφισβητεί την αποδεκτή αντίληψη ότι μια πόρτα μπορεί να διαχωρίζει τον έσω από τον έξω κόσμο, το φως από το σκότος, τον ανοιχτό από τον κλειστό νου. Ο ορίζοντας πίσω από μια μισάνοιχτη πόρτα, όπου η γη συναντά τον ουρανό και ο ουρανός κατέρχεται στη γη για να τη συναντήσει, με διάμεσο μια λωρίδα της απεραντοσύνης της θάλασσας, έχει μια ιδιαίτερη σημασιολογική απήχηση στον ανθρώπινο νου. Προκαλεί και προσφέρει την απαραίτητη περισυλλογή πριν από το βήμα προς μια νέα δημιουργική πραγματικότητα.»
Ψυχιατρική
Η ψυχιατρική ήταν πάντα αναπόφευκτα εμπλεκόμενη σε θεωρητικές συζητήσεις, όπως η προβληματική του δυϊστικού εγκέφαλος-νους. Προσπαθώντας ,δε να ξεφύγει από αυτό κατάφευγε -σε λανθασμένες προσπάθειες- οργανικών-βιολογικών ποσοστικοποιήσεων του πολύ προσωπικού αφηγήματος της ψυχικής νόσου.
Κρίση
Η ψυχιατρική βρίσκεται σε κρίση γνώσης και κατανόησης . Πιθανώς ως απόρροια ή ως αιτία μιας οντολογικής κρίσης. Η γνώση στηρίζεται και παράγεται στην ταξινόμηση -δηλαδή στην ορολογία και την ονοματολογία- και στην επιστημονική μέθοδο. Οι δυσχέρειες της πρώτης συνιστώσας ανάγονται σε κρίση ταυτότητας και της δεύτερης σε κρίση εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης. Η ψυχιατρική ταξινόμηση στην μετα-DSM-III (APA 1980) εποχή φαίνεται να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από λύσεις, ιδιαίτερα στο εννοιολογικό όσο και στο κλινικό επίπεδο. (V. Di Nicola, D. Stoyanov Springer, 2021)
Επείγοντα
«Γιατί, λοιπόν,τα περισσότερα από τα επείγοντα περιστατικά που εκδηλώνουν τα λεγόμενα «συμπτώματα των Θεσμών ή της Κοινωνίας» πηγαίνουν ή διακομίζονται στο γενικό νοσοκομείο και γιατί στον ψυχίατρο; Είναι ο ψυχίατρος υπεύθυνος από τον ιατρικό του ρόλο να απαντήσει στα πολυποίκιλα αιτήματα των προσερχόμενων και να αντιμετωπίσει, συνηθέστερα μόνος του, όλα τα ψυχολογικά, ψυχικά, σωματικά, κοινωνικά, οικονομικά προβλήματα όσων ζητούν ανακούφιση ή λύση γι’ αυτά; Και μετά ποιά είναι η μέριμνα γι’ αυτά τα περιστατικά;»
Ελληνική Ψυχιατρική
«Η Ελληνική Ψυχιατρική βρίσκεται στο 30ο έτος μιας μεταρρυθμιστικής πορείας. Αγωνίζεται να ξεφύγει από την ασυλική αντίληψη της φροντίδας των ασθενών και τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της από τη μοριακή βιολογία και την «υπνοπαιδευτική» τακτική ταξινόμησης ασθενειών μέσω συμπτωμάτων. Προσπαθεί να επιστρέψει στην ουσιωδέστερη αποστολή της· να γνωρίσει στον επαγγελματία ψυχικής υγείαςτην αρρώστια αλλά και να τον βοηθήσει να καταλαβαίνει τον άρρωστο και τις ανάγκες του, ώστε να μπορεί να μετριάζει και να εξαλείφει, στο μέτρο του δυνατού, την ψυχική οδύνη του οξέως πάσχοντος αρρώστο. Σ’ αυτό αποβλέπει αυτό το βιβλίο.»
Συνέργεια
Πρέπει να επιδιώξουμε το γνωστικό πλουραλισμό, την αλληλεπίδραση και τη μετάφραση μεταξύ επιστημονικών ενδοψυχιατρικών τομέων αλλά και τη συνέργεια, ώστε να επέλθει αλλαγή στην ψυχιατρική σε μετα-θεωρητικό επίπεδο και να ξεπεραστεί η τρέχουσα κρίση. Στο παρόν πόνημα ο Καθηγητής Κανδύλης δημιουργεί ένα κομβικό σημείο σε κάθε προσπάθεια διασύνδεσης «της ψυχιατρικής δράσης με νέες εναλλακτικές πραγματικότητες».
