Ψυχοθεραπεία

Ψυχοθεραπεία

Η ψυχοθεραπεία στοχεύει στα συναισθήματα ως αναπόσπαστα στοιχεία του ανθρώπινου. Τα συναισθήματα σε σχέση με την ψυχοθεραπεία έχουν υπάρξει το επίκεντρο μελετών με διάφορους τρόπους για πολλά χρόνια. Μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες μας ως είδος αφορά στην ικανότητά μας να βιώνουμε συναισθήματα. Δυσκολία που προκαλείται από δυσχέρειες της ψυχικής μας ανάπτυξης. Η δυνατότητα εμπειρίας των συναισθημάτων εξαρτάται από επίπονη, συνεχή προσπάθεια. Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματα με επιστημονικό τρόπο. Η φύση των συναισθημάτων είναι εγγενώς αμφίσημη και πολύπλοκη. Η ψυχοθεραπεία έχει ως στόχο την προσέγγιση και την ενσωμάτωση των συναισθημάτων στον χαρακτήρα.

Προσωδία

Η προσωδία καθώς και η χρήση της γλώσσας και του λόγου, για τη σήμανση και τον εντοπισμό διαφορετικών εντάσεων του συναισθήματος είναι μάλλον ένα περίπλοκο και ίσως επισφαλές πόνημα. Η χρήση της γλώσσας για να ονομάσουμε και να περιγράψουμε συνέβαλλε εξελικτικά στην προσαρμοστικότητα, αλλά, με την πάροδο του χρόνου, συντέλεσε επίσης στο να περιορίσει αυτό που βιώνουμε και νιώθουμε. Οι άνθρωποι συχνά δημιουργούμε λεκτικές αφηγήσεις που δεν καταγράφουν επαρκώς την αίσθηση ή την ένταση της εμπειρίας μας. Επιπλέον, το συναίσθημα δεν είναι μοναδικό. μάλλον, παρουσιάζεται σε πολλά χρώματα και στρώματα. Επειδή λοιπόν το συναίσθημα είναι δυναμικό και συνεχώς μετατοπίζεται, είναι δύσκολο να καταγραφεί σε στατικές κατηγοριοποιήσεις.

Ψυχοθεραπεία

Η μελέτη των συναισθημάτων και ακαδημαϊκά αλλά και κλινικά με την ψυχοθεραπεία επιβεβαιώνει ότι, σε μια σχέση, όσο πιο έντονα ένα άτομο εκφράζει τα συναισθήματά του, τόσο πιο πιθανό είναι το άλλο άτομο να συντονιστεί και να κάνει το ίδιο, συνειδητά και ασυνείδητα (Sullins, 1991). Επίσης, όσο περισσότερο μας αρέσει και ταυτιζόμαστε με το άτομο που σχετιζόμαστε, τόσο πιο εν-συναισθητικά θα βιώνουμε τη σχέση. Οι συναισθηματικές και ενστικτώδεις αντιδράσεις μας στα συναισθήματα του άλλου δεν είναι πάντα συγκινητικές. Μπορεί αν είναι και δυσάρεστες. Είναι προϋπόθεση του σχετίζεσθαι, ακόμη και στην ψυχοθεραπεία, να αποτελούμε πομπούς και δέκτες συναισθημάτων (Kemper, 2000).

Συναισθήματα

Μια από τις πολλές λειτουργίες των συναισθημάτων είναι να ασκήσουν επιρροή στους άλλους και να τους ωθήσουν προς ανταπόκριση. Όλοι μας μεγαλώνοντας αποκτούμε σχεσιακά πρότυπα, ως αποτέλεσμα της προσκόλλησης στους φροντιστές μας, τα οποία στη συνέχεια τα επαναλαμβάνουμε στις περισσότερες σχέσεις, συμπεριλαμβανομένης της ψυχοθεραπείας και της ψυχοθεραπευτικής σχέσης.  Τα ιδεώδη αυτά πρότυπα περιλαμβάνουν συναισθήματα, σκέψεις και προσδοκίες που εισάγοντα στην πρώιμη παιδική ηλικία και επαναλαμβάνονται ασυνείδητα στις σχέσεις των ενηλίκων κυρίως επειδή είναι γνώριμα και οικεία. Η Νευροεπιστήμη επιβεβαιώνει ότι αυτά τα πρότυπα, όντως, «τοποθετούνται» στον εγκέφαλο σε νεαρή ηλικία και δεν αλλάζουν εύκολα.

Εμπειρίες

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν την ανάγκη αυτών που σχετιζόμαστε να προκαλέσουν μια συναισθηματική ανταπόκριση από εμάς ως αναπόφευκτη συνάρτηση των πρώιμων προσκολλήσεών τους. Στη σχεσιακή και συναισθηματική  συνδιαλλαγή αναζητούμε μια απάντηση ανάλογη αυτής που νιώθουμε ότι έχουμε δώσει. Οι πρώιμες εμπειρίες της αμοιβαίας επίδρασης, τα ιδεώδη ή αποφευκτέα της συναισθηματικής εμπλοκής καθορίζουν ποιον είναι πιθανό να επηρεάσουμε και να επηρεαστούμε, να προσεγγίσουμε, να ερωτευθούμε, να αγαπήσουμε, να δεσμεύσουμε και να δεσμευτούμε.

Απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.