Αναλγησία. Ο Freud το 1930 αναφέρεται στον ανώνυμο Βρεττανό συγγραφέα, ο οποίος είπε ότι ο άνθρωπος που πρώτος πρόφερε μια βρισιά αντί να πετάξει μια πέτρα ήταν ο ιδρυτής του ανθρώπινου πολιτισμού. Ωστόσο αυτή ακριβώς η όψη του πολιτισμού – δηλαδή ο λόγος – μπορεί να γίνει εργαλείο της ανθρώπινης σκληρότητας. Και αυτή η ειρωνεία του να είσαι «πολιτισμένος» είναι από μόνη της σκληρή. Ο Freud επίσης αναφέρθηκε στην «πιο κοινή και πιο σημαντική από όλες τις διαστροφές. Την επιθυμία να προκαλέσεις πόνο στο σεξουαλικό αντικείμενο» και στην αντλούμενη ερωτική ευχαρίστηση από «οποιαδήποτε μορφή ταπείνωσης ή υποταγής»
«Ένα άτομο που αισθάνεται ευχαρίστηση προκαλώντας πόνο σε κάποιον άλλον σε μια σεξουαλική σχέση είναι επίσης ικανό να απολαμβάνει ως ευχαρίστηση οποιονδήποτε πόνο μπορεί να αντλήσει από τις δικές του σεξουαλικές σχέσεις. Ένας σαδιστής είναι πάντα ταυτόχρονα και μαζοχιστής» (Freud ,1905).
Αποκλεισμός
Σκληρότητα είναι και ο αδυσώπητος αποκλεισμός, η απάτη κατά της ιδιοκτησίας, η συκοφαντία. Ο χλευασμός, η κοροϊδία, η πνευματική κυριαρχία, η διαρκής επίδειξη ηθικής ανωτερότητας γίνονται εκφάνσεις της σκληρότητας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η σκληρότητα δεν απαιτεί την εξάλειψη του αντικειμένου. Αλλά ασκεί πίεση στο άτομο να διατηρήσει μια σχέση με το μισητό αντικείμενο – μια σχέση μεταξύ ενός σαδιστικού υποκειμένου και ενός θύματος. Μια «δολοφονία ψυχής» (Shengold, 1989).
de Sade
Ο δάσκαλος της φιλοσοφικής υπεράσπισης της ελευθεριάζουσας σεξουαλικότητας, ο Donatien Alphonse Francois de Sade, δημοσίευσε πολλά έργα που απεικόνιζαν σεξουαλικές φαντασιώσεις βίας, βιασμού παιδιών, πρωκτικής διείσδυσης και βασανιστηρίων. Η σκληρότητα ως απόλαυση για τον αυτουργό, προκαλεί αηδία σε κάποιους και γοητεία, ακόμη και ερωτική διέγερση, σε άλλους, Τα έργα του Marquis de Sade τόνιζαν την έντονη ευχαρίστηση που αντλούσε ο δράστης από τις κακόβουλες πράξεις του. Ακόμη και οι περιγραφές του για την παθητική οδύνη του θύματος—συνήθως ενός εφήβου—έμοιαζαν να αποσκοπούν στο να προκαλέσουν μαζοχιστική ευχαρίστηση στον αναγνώστη.
Διαστροφή
Ο Richard von Krafft‐Ebing – Γερμανός ψυχίατρος και σεξολόγος – ονόμασε τη σεξουαλική διαστροφή που περιλαμβάνει τη σκληρότητα, «σαδισμό». Ο Freud επέκτεινε τη σημασία του όρου σε τρεις κατευθύνσεις. Την αναπόφευκτη σύμπτωσή του με τον μαζοχισμό, τον ρόλο του στην ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη και τη δυνητική μετατροπή του σε ανελέητη ευεργεσία και φροντίδα. Ωστόσο, ο Freud πάντα καταδείκνυε την ενστικτώδη ευχαρίστηση που ενυπάρχει στον σαδομαζοχισμό.
Επιθυμία
Ενσυναίσθηση
Η επιθυμία πρόκλησης πόνου και η ευχαρίστηση που αντλείται από αυτό είναι κεντρικής σημασίας. Αντιπροσωπεύει μια έμμεση συμπύκνωση της επιθετικότητας και της σεξουαλικής διέγερσης στην πρόκληση μιας τέτοιας οδύνης (Kernberg, 1992). Ο ναρκισσιστικός θρίαμβος, η αφροδισιακή δυναμική της εξουσίας και η ανατροπή ενός παλαιότερου παθητικού τραύματος σε ενεργή πρόκληση οδύνης, συμβάλλουν επίσης στην ευχαρίστηση που αντλείται από τη σκληρότητα.
Η ανάγκη να δημιουργηθεί και να ενισχυθεί η ενσυναίσθηση μεταξύ αντίπαλων, είτε μεταξύ μεγάλων ομάδων είτε σε ένα ζευγάρι, είναι ουσιώδης. Προκειμένου να μειωθεί το μίσος, η εχθρική καταστροφικότητα και η σκληρότητα. Σε ομαδικό επίπεδο, αυτό μεταφράζεται πρωτίστως στην αναγνώριση από την καταπιεστική ομάδα της αξιοκατάκριτης συμπεριφοράς της απέναντι στους ασθενέστερους.
Διασφάλιση
Συνήθως η διασφάλιση ότι η καταπιεσμένη και κακομεταχειρισμένη ομάδα απολαμβάνει ίσα πολιτικά δικαιώματα θα μείωνε περαιτέρω τη δυστυχία της. Η «κακοποιημένη» ομάδα – εκτός από την «παθητική» ενίσχυση – χρειάζεται επίσης να διεκδικήσει και να πάρει τον έλεγχο της μοίρας της. Πρέπει να «απορρίψει ενεργά την κεντρόφυγη έλξη του μαζοχισμού και της νοοτροπίας του θύματος και να σταθεί ως συνεκτικός εκπρόσωπος υπερηφάνειας, ισότητας και δικαιοσύνης.
